Σόνια Μητραλιά
Πηγή: Contra-xreos.gr
Στις συνθήκες της παροξυντικής κρίσης που συγκλονίζει την Ελλάδα, γινόμαστε μάρτυρες της έκρηξης ενός εξαιρετικά βίαιου σεξισμού ενάντια στις γυναίκες! Και επιπλέον, αυτό συμβαίνει στη κεντρική πολιτική σκηνή μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Πιστεύουμε ότι αυτός ο ακραίος και βίαιος σεξισμός που παίρνει τις διαστάσεις μιας πραγματικής επιδημίας, διαφέρει αισθητά από τον παλιό καθημερινό σεξισμό που γνωρίσαμε στο πρόσφατο πιο ειρηνικό παρελθόν, πριν από την παρούσα κρίση του χρέους.
Εμβληματική μορφή και επίσης κύριο θύμα αυτής της σεξιστικής βίαιης εκστρατείας –καθώς πρόκειται για αληθινή εκστρατεία- είναι η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου. Φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η σεξιστική εκστρατεία εναντίον της έγινε ακόμα πιο χυδαία και πιο βίαιη από τότε που πήρε τη πρωτοβουλία να δημιουργήσει την Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος και να γίνει πρωταγωνιστικό στοιχείο της σκληρής αντίθεσης στην υποταγή της κυβέρνησης Τσίπρα στα φιρμάνια των πιστωτών της Ελλάδας.
Ας δούμε όμως από πιο κοντά για τι πρόκειται. Κάθε μέρα εδώ και τουλάχιστον 7 μήνες, όλες οι δηλώσεις της Προέδρου της Ελληνικής Βουλής εισάγονται σε σχεδόν όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των τηλεοπτικών καναλιών και των καθημερινών εφημερίδων, με τη φράση-τίτλο «Νέο ντελίριο χτες της Ζωής». Αυτή η μονοτονία των «ντελίριων της Ζωής» διακόπτεται συχνά από γιγάντιους τίτλους του λεγόμενου «λαϊκού» τύπου του είδους «Ο άντρας της δεν μπορεί να μαζέψει τη Ζωή;» ή «η Ζωή είναι για τους ψυχίατρους». Στο μέσο της προεκλογικής εκστρατείας για τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, τα κύρια τηλεοπτικά (ιδιωτικά) κανάλια εφεύραν μια ειδική εκπομπή των ειδήσεών τους στις 8 το βράδυ, η οποία καθημερινά παρουσιάζει ό,τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σχετικά με τη Ζωή. Φυσικά, πρόκειται πάντα για γελοιογραφίες, συχνά χυδαίες, συνδυασμένες με παραμορφωμένες εικόνες ή σκίτσα της, η αυθεντικότητα των οποίων δεν είναι –προφανώς- εξασφαλισμένη…
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Εδώ και πολλούς μήνες, ακόμα και βουλευτές δεν διστάζουν να επιτεθούν δημόσια στη Ζωή με φράσεις όπως «κακογαμημένος ουρακοτάγκος», ενώ άλλοι καλούν το σύζυγό της, που είναι καπετάνιος του εμπορικού ναυτικού, να «ξεμπαρκάρει το ταχύτερο για να την ηρεμήσει».
Η απαρίθμηση αυτών των φραστικών σεξιστικών επιθέσεων των οποίων θύμα είναι η Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής θα μπορούσε να συνεχιστεί ακόμα για πολύ, αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο αυτού του άρθρου. Στη πραγματικότητα, η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι σημαντική επειδή είναι εμβληματική μιας ολάκερης βίαιης σεξιστικής επίθεσης των διαφόρων εξουσιών (πολιτικών, κομματικών, των ΜΜΕ, του υποκόσμου…) ενάντια στις γυναίκες που αρνούνται να υποκύψουν και επιμένουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και τα δικαιώματα των καταπιεσμένων. (1) Είναι για αυτό το λόγο που, από τη στιγμή που η Ζωή Κ. επιβλήθηκε ως σύμβολο της αντίθεσης στα Μνημόνια που ερείπωσαν την Ελλάδα, συκοφαντήθηκε, δυσφημίστηκε, ταπεινώθηκε,…με λίγα λόγια, δαιμονοποιήθηκε από όλους εκείνους που στηρίζουν την Τρόϊκα. Και οι επιθέσεις εναντίον της είναι τόσο επίμονες, οργανωμένες, συντονισμένες και συστηματικές που παραπέμπουν σε μια πραγματική πολεμική στρατηγική στόχος της οποίας είναι η πολιτική εξαφάνισήτης από τη δημόσια σκηνή.
Θα ήταν λάθος να αποδώσουμε αυτή το «ακραίο σεξιστικό φαινόμενο» σε ατομικές φαλλοκρατικές συμπεριφορές που είναι τυχαίες ή που οφείλονται σε αναχρονιστικές νοοτροπίες. Εδώ πρόκειται για ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών και όχι για αυτό που υπαινισσόταν το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής του (παλιού) Σύριζα όταν δημοσίευε μια ανακοίνωση με το τίτλο «Η σεξιστική επίθεση κατά της Κωνσταντοπούλου παραπέμπει σε αναχρονιστικά στερεότυπα».
Όμως, τι συνδέει το κυνήγι μαγισσών στην αυγή του καπιταλισμού με το σημερινό φαινόμενο του βίαιου σεξισμού, που θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών;
Το κυνήγι μαγισσών εμφανίζεται στην Ευρώπη μεταξύ του τέλους του 15ου και της αρχής του 16ου αιώνα, όταν ο καπιταλισμός κάνει την εμφάνισή του (2) Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική δαιμονοποίηση των γυναικών που παρουσιάζονται ως μάγισσες σε μια ιστορική περίοδο κρίσης –ανάλογη με τη σημερινή της έκρηξης της κρίσης του χρέους- που σημαδεύτηκε από εξεγέρσεις και αντιστάσεις που είχαν τις γυναίκες στη πρώτη γραμμή τους.
Σήμερα όπως και τότε, ζούμε στο μέσο μιας αναδιοργάνωσης των σχέσεων παραγωγής και αναπαραγωγής σε βάρος των γυναικών. Πρόκειται για ένα γεγονός εντελώς αγνοημένο από εκείνους που καταλαμβάνουν το πολιτικό προσκήνιο.
Στην εποχή του κυνηγιού μαγισσών, οι γυναίκες είχαν αποκλειστεί από τα επαγγέλματα, από τη γνώση κα από τη κοινή γή, και είχαν περιοριστεί και κλειστεί μέσα στο σπίτι και στη κρεβατοκάμαρα. Σήμερα, διώχνονται από τη δημόσια ζωή και σπρώχνονται να επωμιστούν δωρεάν (!) στο σπίτι, πολλές από τις δημόσιες υπηρεσίες που επωμιζόταν προηγουμένως το κράτος πρόνοιας που διαλύθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας. Και τα μυθικά ποσά που εξοικονομούνται με αυτό το τρόπο πηγαίνουν φυσικά στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους…
Δεν είναι τυχαίο ότι είναι στην εποχή του κυνηγιού μαγισσών που εμφανίζονται τα γνωστότατατ στερεότυπα του είδους «οι γυναίκες στη κουζίνα». Γυναίκες που δεν φοβόντουσαν να λένε δημόσια αυτά που σκέφτονταν, που είχαν αυτοπεποίθηση, καταδικάζονταν και χαρακτηρίζονταν «γυναίκες οξύθυμες και ενοχλητικές που διατάρασσαν τη δημόσια ειρήνη και όξυναν τις δημόσιες αντιπαραθέσεις». Το να είσαι γυναίκα και να ασχολείσαι με τα κοινά εθεωρείτο έγκλημα και η ένοχη άξιζε να ριχτεί στη πυρά.
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι από τη καθημερινότητα της δικής μας αυταρχικής εποχής λιτότητας δεν κάνετε λάθος. Στη σημερινή Ελλάδα των ανθρώπινων και κοινωνικών ερειπίων, όλοι εκείνοι που υπερασπίζονται τους δημίους και τις απάνθρωπες πολιτικές τους (ΜΜΕ, νεοφιλελεύθερα πολιτικά κόμματα, διεφθαρμένοι πολιτικοί, κέντρα εξουσίας λιγότερο ή περισσότερο ορατά, εργοδοτικές οργανώσεις ή ακόμα και το οργανωμένο έγκλημα) χρησιμοποιούν όπως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν τον πιο αισχρό σεξισμό για να συντρίψουν τις γυναίκες που μπαίνουν επικεφαλής των αγώνων ενάντια στις πολιτικές λιτότητας ή στο σύστημα-χρέος, που τολμούν να υπερασπιστούν τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τη φύση, τα αμέτρητα θύματα των βίαιων πολιτικών που εφαρμόζονται.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια στρατηγική που μοιάζει με εκείνη που χρησιμοποιεί το οργανωμένο έγκλημα για να επιβάλει το «νόμο» του –το νόμο του αφέντη, του νταβατζή- πάνω στο σύστημα εκμετάλλευσης των σκλάβων του σεξ, στο sex-trafficking.Συνίσταται στη χρήση του φόβου, της βίας, των βασανιστηρίων ή ακόμα και της θανάτωσης για να συντριβεί κάθε αντίσταση, για να ισοπεδωθεί η ψυχή και το πνεύμα, η αξιοπρέπεια και η αυτοεκτίμηση, και για να πειθαρχηθεί το σώμα των γυναικών ώστε να υποταγούν άνευ όρων προκειμένου να θυσιαστούν στο βωμό της μεγιστοποίησης του κέρδους του πορνικού συστήματος.
Μετά από όλα αυτά δεν μπορούμε παρά να εντυπωσιαστούμε αρνητικά από τη στάση ενός θεσμού όπως η Γενική Γραμματεία Ισότητας της κυβέρνησης Τσίπρα, που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται κάθε γυναίκα θύμα σεξιστικών επιθέσεων, η οποία έμεινε εντελώς απαθής μπροστά στο πραγματικό σεξιστικό λιντσάρισμα της Προέδρου της ελληνικής Βουλής. Αυτή η αρνητική εντύπωση γίνεται μάλιστα ακόμα μεγαλύτερη από τη στιγμή που ξέρουμε ότι θύμα αυτού του λιντσαρίσματος είναι ένα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο που ήταν ταυτόχρονα και ηγετικό στέλεχος του κόμματος (Σύριζα) μέλη του οποίου ήταν επίσης …η Γενική Γραμματέας Ισότητας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας! Όμως, αυτές οι διδακτικές εκπλήξεις κορυφώνονται όταν μαθαίνουμε ότι η ίδια Γενική Γραμματεία έσπευσε να αντιδράσει και να καταδικάσει τη σεξιστική επίθεση μιας εφημερίδας θύμα της οποίας ήταν η Ρουμάνα Ντέλια Βελκουλέσκου που εκπροσωπεί το ΔΝΤ και είναι επικεφαλής της παρούσας Τρόικας που επιβάλει τα φιρμάνιά της στην Ελλάδα.
Σταθήκαμε λίγο περισσότερο σε αυτή την υπόθεση μια και είναι εμβληματική των νεοφιλελεύθερων καιρών μας. Πιστεύουμε ότι για να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά τα δικαιώματά μας ως φύλο, πρέπει να κάνουμε να (ανα)γεννηθεί ένα ριζοσπαστικό φεμινιστικό ρεύμα, που θα αναδυθεί μέσα από τους αγώνες των γυναικών ενάντια στην πολύ σκληρή κοινωνική πραγματικότητα αυτής της αρχής του 21ου αιώνα, ενάντια στο σύστημα-χρέος και στους κάθε λογής πατριαρχικούς φονταμενταλισμούς. Πρέπει να κάνουμε να (ανα)γεννηθεί ένα φεμινιστικό ρεύμα που έρχεται σε ρήξη με το φεμινιστικό ρεύμα του φύλου το οποίο ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τις πολιτικές ταυτότητας φύλου και αρνείται τη σχέση της ζωής που βιώνουν εκατομμύρια γυναίκες ως φύλο με τη ταξική πάλη, καθώς και με άλλες ανισότητες και διακρίσεις.
Συμπέρασμα: Ο σεξισμός που σαρώνει σήμερα την Ελλάδα είναι επίφοβος επειδή είναι ένα όπλο που χρησιμεύει για να διαιρεί τους αγώνες και να συντρίβει τις αντιστάσεις όλων μας, γυναικών και ανδρών. Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά τους πάντες, άνδρες και γυναίκες, και μάλιστα πολύ πέρα από τα ελληνικά σύνορα…
Σημειώσεις
1. Βλέπε το άρθρο της Σόνιας Μητραλιά «Βία κατά των γυναικών: ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ! http://www.contra-xreos.gr/arthra/470-via-kata-ton-gynaikon-ena-stratigiko-oplo.html
2. Βλέπε το σημαντικό έργο της Σίλβια Φεντερίτσι «Καλιμπάν και η μάγισσα» στις εκδόσεις των Ξένων
