Ενδιαφέρουσσα η συζήτηση που ξεκίνησε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την απειλή του ιδιωτικού και επιδοτούμενου από το κράτος Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης να τραβήξει χειρόφρενο στις αστικές συγκοινωνίες.
Με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Θεσσαλονίκης τονίζει ότι «όλα αυτά τα χρόνια ο ΟΑΣΘ ενώ παρουσίαζε ελλείματα, οι μέτοχοί του αποζημιωνόταν, εξασφαλίζοντας τα μερίσματά τους από τον κρατικό προϋπολογισμό με βάση τη ληστρική συμφωνία του οργανισμού με το δημόσιο η οποία επικυρωνόταν κάθε χρόνο από τη Βουλή” και ότι οι μέτοχοι του ΟΑΣΘ (μια δράκα δύο χιλιάδων ατόμων περίπου) εισέπραξαν, με βάση αυτή τη ληστρική συμφωνία του 2008, 50 εκατομμύρια ευρώ την τριετία 2009-2011, την ίδια περίοδο που η ανεργία στην πόλη ξεπέρασε το 30% και έκλεισαν εκατοντάδες καταστήματα και επιχειρήσεις».
Τι κοστίζει λοιπόν στους Έλληνες φορολογούμενους η συμφωνία με την ΟΑΣΘ; Από το 2010 η εφημερίδα Μακεδονία αποκάλυπτε ότι είχαμε επιδοτήσει τον ιδιωτικό οργανισμό με 888 εκ. ευρώ προσφέροντας παράλληλα το μονοπώλιο μέχρι το 2017.
Προφανώς οι πολίτες έχουν κάθε ώφελος να επιδοτούν ένα κοινωνικό αγαθό, όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γιατί λαμβάνουν πολαπλάσια ωφέλη. Γιατί όμως οι επιδοτήσεις δημοσίων υπηρεσιών απαγορεύονται δια ροπάλου ενώ επιτρέπονται σε ιδιωτικές;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση μια μονοπωλιακή ιδιωτική εταιρεία που επιδοτείται από τους Έλληνες φορολογούμενους απειλούσε να αφήσει τη δευτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας χωρίς συγκοινωνίες.
