Μια ακόμη «εξαιρετική» ιδέα παρουσίασε το TEDxAcademy. Αν έχεις μια ιδέα που μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα σου δίνουν μια υποτροφία… για να φύγεις από τη χώρα.
Πρόκειται προφανώς για συνέχεια του προγράμματος που ακολούθησε και ο ΓΑΠ. Μόνο που επειδή στη δική του περίπτωση η καινοτομία ήταν τεράστια τον έκαναν καθηγητή στο Χάρβαρντ.
Πέρα από το χαριτωμένο επικοινωνιακό ατόπημα η ιστορία των καινοτομιών φαίνεται να εκφράζει πλέον τη φιλοσοφία μιας ολόκληρης γενιάς νεοφιλελεύθερων.
Τα προβλήματα μιας χώρας αποδίδονται στην έλλειψη νέων ιδεών και ανταγωνιστικότητας. Το οικονομικό σύστημα δεν παρουσιάζει κανένα δομικό πρόβλημα και όλα θα ήταν καλύτερα εάν νεαροί, όμορφοι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να παράγουν επιχειρηματικές ιδέες χωρίς περιορισμούς από το κράτος (περιορισμοί, οι οποίοι συνήθως αφορούν τα εργασιακά δικαιώματα των υφισταμένων τους και τη φορολόγησή τους) .
Πρόκειται για την ίδια στάση ζωής που διέπει και τη δράση οργανώσεων όπως οι Atenistas και η οποία θα μπορούσε απλουστευτικά να συνοψιστεί στην ιδέα: Αν δεν πετάω τα χαρτάκια μου στο δρόμο είναι μια καλή αρχή για να σταματήσει η οικολογική καταστροφή του πλανήτη.
Όπως εξηγούσε ο Ηλίας Ιωακείμογλου, επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, «ο νεοφιλελευθερισμός ισχυρίστηκε ότι από την επιδίωξη του μερικού, ατομικού, ιδιαίτερου συμφέροντος θα προκύψει η γενική ευημερία. Με άλλα λόγια, ήταν μια ηγεμονική πολιτική πρόταση αφού κατόρθωνε να πείθει ότι το ιδιοτελές συμφέρον της επιχειρηματικής τάξης μετουσιώνεται τελικά σε γενικό συμφέρον».
Πρόκειται όμως για ένα ισχυρισμό ο οποίος σε συνθήκες κρίσης δεν καταφέρνει να πείσει ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού (αξίζει γι’ αυτό να διαβάσετε το σκεπτικό του Ιωακείμογλου).
Προφανώς δεν είμαστε εναντίον της καινοτομίας ούτε προτρέπουμε κανέναν να πετάει τα χαρτάκια του στο δρόμο.Μερικές σκέψεις αραδιάζουμε καταναλώνοντας το χρόνο σας.
