Μπράβο στον Κυρίτση που υποστήριξε ότι το κόμμα του έλαβε την ψήφο των πολιτών για κάνει αναδιανομή από αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα σε αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ.
Το δημοψήφισμα, όπως απέδειξε η ανάλυση της εκλογικής ανθρωπογεωγρφίας, αποτέλεσε τη σημαντικότερη αποκρυστάλωση των ταξικών αντιθέσεων που έχει παρατηρηθεί σε αυτόν τον τόπο από την εποχή του εμφυλίου πολέμου: Οι πλούσιοι ψήφισαν ΝΑΙ και οι φτωχοί ψήφισαν ΟΧΙ (εξαίρεση αποτέλεσαν μόνο ορισμένοι εύποροι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που πίστεψαν ότι η ηγεσία του κόμματός τους στήριζε το ΟΧΙ ενώ στην πραγματικότητα στήριζε το ΝΑΙ).
Με δεδομένο λοιπόν ότι κάθε αριστερό, προοδευτικό κόμμα έχει καθήκον να μεταφέρει πόρους από τους πλούσιους προς τους φτωχούς – ειδικά σε περιπτώσεις κρίσης όπως η σημερινή, οι οποίες λειτουργούν σαν μηχανισμοί συσσώρευσης κεφαλαίου για τους λίγους – είναι σαφές ότι πρέπει να κάνουμε αναδιανομή από τους ψηφοφόρους του ΝΑΙ προς τους οπαδούς του ΟΧΙ.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο μάλιστα, τα στελέχη της ΝΔ – που πάντα υπηρετούν τους λίγους και πλούσιους – σκύλιασαν με τη συγκεκριμένη δήλωση – όπως ακριβώς όφειλαν να κάνουν για να υπερασπιστούν την τάξη που τους χρηματοδοτεί από το τέλος της δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο αφηνίασαν τα ΜΜΕ που ελέγχονται από εργολάβους σαν τον Μπόμπολα, εφοπλιστές σαν τον Αλαφούζο, πετρελαιάδες σαν τον Βαρδινογιάννη κ.ο.κ.
Το πρόβλημα είναι ότι αν ο Κυρίτσης πιστεύει αυτό που λέει, μάλλον βρίσκεται σε λάθος κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (ήδη από την εποχή του Συνασπισμού) στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τη δημιουργία της Ευρωζώνης, δηλαδή τον κατεξοχήν μηχανισμό που οικοδόμησαν οι οικονομικές ελίτ για να επιταχύνουν την μεταφορά κεφαλαίων από τους φτωχούς προς τους πλούσιους (οχι για να διαφημιστούμε αλλά εξηγούμε πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός στο νέο μας ντοκιμαντέρ This is not a coup).
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 αυτό δεν ήταν απόλυτα κατανοητό από ορισμένους, στις αρχές της 21ου αιώνα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Το ευρώ, μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών του, στερούσε από τις μικρότερες οικονομίες τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, που (υπό ορισμένες προϋποθέσεις – όπως η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή) επιτρέπει σε μια κυβέρνηση να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, χωρίς να επιβάλλει απάνθρωπα μέτρα λιτότητας.
Αντίθετα μέσα στην ευρωζώνη η μόνη επιλογή είναι η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, η οποία εφαρμόζεται με συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κτλ. Ουσιαστικά δηλαδή οδηγεί αναπόδραστα σε μια κούρσα μείωσης μισθών με απώτερο στόχο την εξισορρόπηση όλων στα επίπεδα της… Κίνας.
Πιο απλά (και ίσως ελαφρώς απλουστευτικά) έξω από την ευρωζώνη μια κυβέρνηση μπορεί θεωρητικά να ακολουθήσει φιλολαϊκή πολιτική ενώ μέσα σε αυτή είναι πρακτικά αδύνατο.
Αυτό όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του το γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες. Η ταύτισή τους με τους μηχανισμούς αναπαραγωγής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου είναι δεδομένη και δεν προκύπτει ούτε από κάποιο ατύχημα ούτε από κάποιο εξωτερικό πραξικόπημα (ξέρετε… This is not a coup).
Ο Κυρίτσης λοιπόν είτε είναι αδαής και δεν γνωρίζει τι πρεσβεύει το κόμμα του, είτε είναι ψεύτης.
Και για αδαής δεν μας φαίνεται.
Άρης Χατζηστεφάνου
Υ.Γ Aν δεν θυμάστε η κάνετε ότι δεν θυμάστε τα ταξικά χαρακτηριστικά των μενουμευρωπαίων να σας θυμίσουμε ένα παλαιότερο φωτογραφικό αφιέρωμα του Infowar
