Ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα επιβιώνει μόνο όταν διαθέτει αρκετές εφεδρείες, τις οποίες μπορεί να θυσιάσει για να πετύχει τους στόχους του. Ο Τσίπρας και το περιβάλλον του αποτελούν αυτή τη στιγμή την τελευταία εφεδρεία της Μέρκελ.
Έγραψα χτες ότι το σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης από την ΕΚΤ βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη και επιμένω. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν να απομακρύνουν όλα τα στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία.
Το Βερολίνο γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία του ευρωπαϊκού νότου και το ρόλο που έπαιξαν σοσιλαδημοκρατικές και κεντοαριστερές κυβερνήσεις στην επιβολή των πιο σκληρών μέτρων λιτότητας.
Το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 είναι χαρακτηριστικό. Ελέγχοντας τα συνδικάτα και στηριζόμενος στο φόβο του κόσμου για την επιστροφή της δεξιάς προώθησε πολιτικές που η Νέα Δημοκρατία δεν θα τολμούσε να ονειρευτεί. Δεν είναι τυχαίο ότι τις τρεις τελευταίες δεκαετίες οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις έγιναν από το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ και όχι από τη θατσερική ΝΔ.
Η μετεξέλιξη του κόμματος σε προμετωπίδα του νεοφιλελευθερισμού από τη δεκαετία του ’90 ήταν απλώς η λογική συνέχεια αυτή της στάσης.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την ίδια πορεία με πολύ ταχύτερο ρυθμό. Καθώς ακόμη και πρώην αντιμνημονιακά μέσα ενημέρωσης και συνδικάτα προωθούν πλέον ανοιχτά το τρίτο μνημόνιο το τοπίο γίνεται καφκικό. Η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα τόσο αραγές μνημονιακό μέτωπο. Ο Τσίπρας μπορεί.
Γι αυτό είναι επικίνδυνος. Γι αυτό πρέπει να φύγει. Η ζημιά που προκάλεσε στην αριστερά αλλά και την ίδια τη δημοκρατία, αμφισβητώντας τη βούληση του 62% του πληθυσμού (ποσοστό που θα ήταν αισθητά μεγαλύτερο εάν η ΕΕ δεν είχε ρίξει όλες τις δυνάμεις της υπέρ του ΝΑΙ) είναι ήδη τεράστια. Πολύ σύντομα ίσως να είναι μη αναστρέψιμη.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει μια εσωτερική αλλαγή ηγεσίας δεν έχει κανένα λόγο να μετατραπεί σε μνημονιακό κόμμα απλώς για να αποτρέψει την άνοδο της δεξιάς και των τεχνοκρατών στην εξουσία. Ας κυβερνήσουν οι τεχνοκράτες και ας τους απαντήσει ο λαός όπως μόνο αυτός γνωρίζει. Ούτως η άλλως η αληθινή «δεδηλωμένη» – αυτή του 62% – έχει χαθεί για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, από την προηγούμενη εβδομάδα.
Άρης Χατζηστεφάνου