μέρκελ

Το…«θαύμα» του δεξιού «ευρωσκεπτικισμού»

Διονύσης Ελευθεράτος
Πηγή: Εφημερίδα Πριν 10 Ιανουαρίου 2016

Παρακαλούμε, συγκινηθείτε! Ω, ναι, τις «δημοκρατικές αξίες» θυμάται η ΕΕ. Τις συνοψίζει σε συνέντευξη του επιτρόπου Γκ. Έτινγκεν στην Frankfurter Allgemeine Zeitung και τις πετά στα μούτρα της πολωνικής κυβέρνησης του δεξιότατου κόμμα­τος «Νόμος και Δικαιοσύνη»… «Πολλά συνηγο­ρούν, ώστε να ενεργοποιήσουμε τον «μηχα­νισμό κράτους δικαίου» και να θέσουμε τη Βαρσοβία υπό επιτήρηση», προειδοποίησε ο επίτροπος. Η αφορμή: Το κοινοβούλιο της Πολωνίας ενέκρινε σχέδιο νόμου που θέτει τα δημόσια μέσα ενημέρωσης υπό ασφυ­κτικό κυβερνητικό έλεγχο. Ο μηχανισμός «εποπτείας για την τήρηση του κράτους δι­καίου», προβλέπεται από το 2014, ως ασπί­δα των «αξιών της ΕΕ». Εάν μία χώρα τεθεί υπό τέτοια εποπτεία, θεωρητικώς μπορεί να τιμωρηθεί έως και με στέρηση του δικαιώ­ματος ψήφου στην ΕΕ. Αυτό έως τώρα, βε­βαίως, δεν έχει συμβεί. Διδακτικό βρίσκουμε αυτό το -άγνωστης διάρκειας- τρίξιμο οδό­ντων» των Βρυξελλών προς τη Βαρσοβία… Μά­θημα πρώτο: Για να ανακτήσει η εκλαμπρότατη ΕΕ τα φημισμένα… δημοκρατικότατα ανακλαστι­κά της, θα πρέπει να την τσιμπήσει κάποια μύγα, εν προκειμένω ο πολωνικός δεξιός κυβερνητικός «ευρωσκεπτικισμός». Η ανελευθερία άνευ «ευρω­σκεπτικισμού», όπως θα δούμε στη συνέχεια, συ­χνά συνιστά λόγο να ευφραίνεται το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, όχι να ανησυχεί.

Μάθημα δεύτερο: Εάν επενεργεί και η εκτίμη­ση, ότι καλό είναι να νιώθει η Βαρσοβία πιέσεις, που ίσως την κάνουν να «μαλακώσει» κάπως στο προσφυγικό, τότε ισχυροποιείται ο κίνητρο για την ΕΕ να… θυμηθεί τις «αξίες» της.

Με ποιο σημείο αναφοράς να αρχίσουμε το φρεσκάρισμα της μνήμης; Τα «κατά τόπο», δηλα­δή την Πολωνία και κατ’ επέκταση την Ανατολική Ευρώπη; Τα «καθ’ ύλη», δηλαδή τα των δημόσι­ων μέσων ενημέρωσης; Ας αρχίσουμε από το γε­ωγραφικό προσδιορισμό: Έως τώρα η ΕΕ δεν δι­έγνωσε καμία σημαντική παραβίαση των «δημο­κρατικών αξιών» στον πολυποίκιλο νέο- μακαρθι­σμό, με τον οποίον αντιμετωπίζονται, διώκονται ή και απαγορεύεται να δρουν κομμουνιστές και αρι­στεροί σε χώρες της Αν. Ευρώπης και της Βαλτι­κής. Αντιθέτως, όλα αυτά συνιστούν μια κάπως «προχωρημένη» πρακτική εφαρμογή της θεωρίας των «εγκληματικών δυο άκρων», επίσημου δόγ­ματος της ΕΕ. Ως προς τα «καθ’ ύλη»: Χρειάζε­ται άραγε να αντιπαραβάλουμε στην ένταση των αντιδράσεων, τις οποίες προκαλεί στις Βρυξέλλες η σχετική με τα δημόσια μέσα ενημέρωσης μεθό­δευση των κυβερνώντων δεξιών «ευρωσκεπτικι­στών» της Πολωνίας, με όσα είπαν ή δεν είπαν τα κονκλάβια της ΕΕ τον Ιούνιο του 2013, όταν οι «ευρωπαϊστές» Σαμαρά – Βενιζέλου έβαζαν κο­τζάμ λουκέτο στην ΕΡΤ;

Και να πει κανείς ότι οι Σαμαροβενιζέλοι ομο­λογούσαν, τότε, τα κίνητρά τους με τρόπο περισ­σότερο διακριτικό και «διπλωματικό», απ’ όσο οι Πολωνοί δεξιοί… Κάθε άλλο. Στα «μεσαία διαζώ­ματα», μάλιστα, των κομματικών «πυραμίδων», η ειλικρίνεια περίσσευε. Η ΕΡΤ έκλεισε, διότι οι δη­μοσιογράφοι κι οι τεχνικοί «έδειξαν πως με κανέ­ναν τρόπο δεν ήθελαν να υποστηρίξουν τη νόμι­μη κυβερνητική προσπάθεια», είχε πει ανερυθρί­αστα ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Καβάλας της ΝΔ, Κώστας Ευθυμιάδης. Ο σκοπός ήταν ιερός. Σιγά μην αποδεικνύονταν ανόσια τα ιερατεία των Βρυ­ξελλών κι εξεγείρονταν…

Παραθέτουμε ενδεικτικά «θαύματα» μιας δε­καετίας, κινούμενοι από το εγγύτερο προς το μα­κρινότερο παρελθόν. «Θαύματα» που συνίστα­νται στην «ικανότητα» της ΕΕ να ανησυχεί σφό­δρα για τις «δημοκρατικές αξίες» και το «κράτος δικαίου» και ταυτοχρόνως να χρεώνεται τα παρα­κάτω, δια της πρακτικής ή δια της απραξίας της…

«Θαύμα 1»: Μαζί με το ΔΝΤ, έκανε τον μι­σό πλανήτη να σχολιάζει «this is a coup», τον πε­ρασμένο Ιούλιο, επιβάλλοντας στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα «φρικαλεοτήτων», κατά το σχόλιο του Spiegel. Νωρίτερα, είχε στην ουσία διακηρύξει ότι η έκφραση της λαϊκής βούλησης σε μια χώρα, εν προκειμένω στην Ελλάδα, παρουσίαζε έντονο… ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.

«Θαύμα 2»: Ατάραχη άκουγε τον Β. Σόιμπλε να κάνει κοτζάμ Γαλλία (!) ρεζίλι, έναν ξανθό Απρίλη (2015). Ο Γερμανός όχι μόνο χαρακτή­ρισε το κοινοβούλιο της χώρας ως εμπόδιο στη θέσπιση των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας», αλλά εξέφρασε και ειρωνικότα­τη …κατανόηση για τους οικονομικούς επιτελείς του Παρισιού, που ήταν υποχρεωμένοι να συμ­βιβαστούν με την ιδέα πως υπάρχει ακόμη (κάτι σαν) αστική δημοκρατία…

«Θαύμα 3»: Ανοίγει σαμπάνιες όταν κατορθώ­νει να εξοβελίσει από τους πρωθυπουργικούς θώ­κους εκλεγμένους πολιτικούς και να τοποθετήσει τραπεζίτες, σαν τον Μόντι και τον Παπαδήμο. Ού­τως εχόντων των πραγμάτων, για αυτήν δεν απο­τελεί -φυσικά- καν πταίσμα η πρακτική της δια­κυβέρνησης με διαδοχικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Διότι την «ευελιξία» δεν την χρει­άζεται μόνο η αγορά εργασίας. «Ευελιξία» χρει­άζεται και η πολιτική «της αγοράς» και της αγο­ραίας «δημοκρατίας».

«Θαύμα 4»: Ουδόλως χαλάει η ζαχαρένια της, κάθε φορά που σε χώρες της Ευρώπης απαγο­ρεύονται «ενοχλητικές» διαδηλώσεις. Κι αν κατά την πρόσφατη COP21 για την κλιματική αλλαγή που έγινε στο Παρίσι στον απόηχο των επιθέσεων του ISIS προβλήθηκε η κατάσταση εκτάκτου ανά­γκης ως «δικαιολόγηση» της απαγόρευσης συ­γκεντρώσεων, όπως και των «προληπτικών» συλ­λήψεων 289 ακτιβιστών (οι οποίοι είχαν με τους τζιχανιστές τόση σχέση, όση και οι Motorhead με τον Μητροπολίτη Άνθιμο), σε πλείστες άλλες περιπτώσεις ουδέν τέτοιο πρόσχημα νοείται. Λό­γου χάρη, το 2014 απαγορεύτηκαν στη Γαλλία δι­αδηλώσεις καταδίκης της ισραηλινής στρατιωτι­κής επιδρομής στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και της συνακόλουθης μαζικής εξόντωσης αμάχων, αλλά η ΕΕ κανένα μεμπτό δεν είδε.

«Θαύμα 5»: Από την άνοιξη του 2014 και εντεύθεν «δεν βλέπει» ανατριχιαστικά στοι­χεία στον βίο και την πολιτεία της ουκρανι­κής κυβέρνησης, «ψυχή» της οποίας είναι ο νεοναζιστικός «Δεξιός Τομέας». Διότι για την ΕΕ τα «άκρα είναι εγκληματικά», εκτός ορι­σμένων, «ωφέλιμων», που γίνονται ανεκτά…

«Θαύμα 6»: Δεν ενοχλήθηκε, όταν η δικα­στική εξουσία της Ισπανίας έθετε το ένα αρι­στερό κόμμα μετά το άλλο εκτός νόμου στη Χώρα των Βάσκων, με αποτέλεσμα να απο­κλειστούν από τις εκλογές της 1ης Μαρτίου 2009 πολιτικοί σχηματισμοί που αντιπροσώ­πευαν τουλάχιστον το 10 – 15% του εκλογι­κού σώματος. Δεν είδε καμία διατάραξη της «δη­μοκρατικής τάξης», ούτε καν όταν – τον Σεπτέμ­βριο του 2008 – τέθηκε εκτός νόμου το ιστορικό αριστερό κόμμα της Βασκικής Εθνικής Δράσης, το ΑΝV, στο οποίο πρόσκεινταν 42 δήμαρχοι και περίπου 500 δημοτικοί σύμβουλοι (κατασχέθηκε μάλιστα και η περιουσία του)!

Ούτε έκρινε η ΕΕ ότι «αγκομαχούσε» το «κρά­τος δικαίου», όταν σύρονταν στα δικαστήρια και τις φυλακές δεκάδες Βάσκοι αυτονομιστές, αλλά και δημοσιογράφοι, με διαδικασίες που δεν εί­χαν και πολλά να ζηλέψουν από τα ήθη των δι­κτατοριών της Λατινικής Αμερικής, σε παλιότε­ρες εποχές.

«Θαύμα 7»: Το 2005 μερίμνησε ώστε να μα­ταιωθούν άρον – άρον όλα τα προγραμματισμέ­να ανά την Ευρώπη δημοψηφίσματα για το Ευ­ρωσύνταγμα, μόλις υπερίσχυσε το «Όχι» σε Γαλ­λία και Ολλανδία.

Τα «θαύματα» δεν θα ήταν επτά, αλλά 70 ή και 700, εάν προεκτείναμε τη σταχυολόγηση σε παλαιότερες εποχές. Ομοίως, εάν την επεκτείνα­με σε θέματα διεθνούς δικαίου και ανθρωπιστι­κών αξιών, οπότε θα «πιάναμε» και τα νέο- αποι­κιοκρατικά ήθη, τις επεμβάσεις σε τρίτες χώρες ή και τη διάλυσή τους, το προσφυγικό (προτού καταφθάσει η κλάψα για την άνοδο της Λεπέν…).

Επίσης, εάν εστιάζαμε σε επί μέρους κωμι­κοτραγικά «κλέη», που τυχόν αφορούσαν πχ τη Ρωσία, θα μνημονεύονταν επί δεκαετίες στη Δύ­ση. Ενδεικτικά, υπενθυμίζουμε ότι κατά την επο­χή της επιδρομής στο Ιράκ, στην Αγγλία βρέθη­κε στο γραφείο κάποιου ανακριτή ο άτυχος Χα­ράζ Μαν. Τι τον καθιστούσε ύποπτο, πέραν του σκούρου χρώματος του δέρματός του; Το γεγο­νός ότι ζήτησε από έναν οδηγό ταξί να δυναμώσει την ένταση του ραδιοφώνου, την ώρα που ακου­γόταν το «London Calling» των Clash!

«Λεπτομέρειες»… Τώρα η ΕΕ «θυμώνει» με την Βαρσοβία, οπότε – επαναλαμβάνουμε- αφή­στε ένα δάκρυ συγκίνησης να κυλήσει. Αν πά­λι δεν πεισθήκατε, αφήστε κάποιο σιχτίρισμα να αντηχήσει. Απολύτως το αξίζει η ΕΕ…

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ