Γιώργος Δελαστίκ
Πηγή: Εφημερίδα Πριν 15/5/2016
Πανηγυρίζει το κείμενο της απόφασης της Ευρωομάδας της Δευτέρας: ”Ένας πρόσθετος μηχανισμός απρόοπτων καταστάσεων, ο οποίος θα νομοθετηθεί για να διασφαλίσει ότι ένα πακέτο μέτρων, συμπεριλαμβανομένων μη διακριτικών μέτρων, θα εφαρμόζεται αυτομάτως αμέσως μόλις υπάρχει αντικειμενική ένδειξη αποτυχίας επίτευξης των στόχων του ετήσιου πρωτογενούς πλεονάσματος στο πρόγραμμα (3,5% μεσοπρόθεσμα)” αναφέρει επί λέξει. Τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά, ότι κάθε χρόνο θα μειώνονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και οι συνάξεις!
Το γιατί είναι απλούστατο: Οι δανειστές έχουν συμφωνήσει με τις ελληνικές κυβερνήσεις(Γιωργάκη, Σαμαρά – Βενιζέλου και Τσίπρα) Η Ελλάδα για… δέκα (!) χρόνια να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα του ανέφικτου ύψους του 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια, ως το 2030, να έχει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 3%! Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια δηλαδή συνεχώς να έχει τέτοιο εξωπραγματικό πλεόνασμα, το οποίο στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να καλυφθεί με λογιστικές απάτες οποιοδήποτε είδους, πρέπει να είναι αληθινό. Για να πετύχει πραγματικούς τέτοιους στόχους η κυβέρνηση θα πρέπει αφενός να μειώνει διαρκώς τις κοινωνικές δαπάνες οδηγώντας την ελληνική κοινωνία σε καταστάσεις ανάλογες με της κοινωνίας των… σπηλαίων και αφετέρου να μειώνει διαρκώς, σχεδόν κάθε χρόνο, τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Σχεδόν κάθε χρόνο! Θα εκμηδενίζονται δηλαδή σταδιακά μισθοί και συντάξεις και ταυτόχρονα θα αυξάνεται η φορολογία! Ο Τσίπρας συμφώνησε ήδη να αυξήσει τον ΦΠΑ από 23% που ήταν στο 24%.
Είναι εκπληκτικός δε ο τρόπος που το δικαιολόγησε, μιλώντας στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων( ΣΕΤΕ): ”Πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι οδηγηθήκαμε στην πρόταση για αύξηση του ανώτερου συντελεστή (σ.σ του ΦΠΑ) κατά μια μονάδα προκειμένου να αποφύγουμε την αρχική πρόταση των δανειστών που ήταν η αύξηση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού, με την αύξηση του ΦΠΑ από 13% στο 23% υποστήριζε ο πρωθυπουργός.
Φυσικά, το διπλό ”Όχι” – ”Όχι” στην αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού και ταυτόχρονα ”Όχι” στην αύξηση του ΦΠΑ – είναι προφανές ότι ούτε καν πέρασε από το μυαλό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του εγκατέλειψαν στην τύχη όσους Έλληνες έχουν πάρει δάνεια για την πρώτη κατοικία τους και επειδή είτε βρέθηκαν στην ανεργία είτε επειδή το οικογενειακό τους εισόδημα μειώθηκε δραματικά, αδυνατούν να πληρώνουν κάθε μήνα τις δόσεις του δανείου και παρουσιάζουν καθυστερήσεις.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ήδη συμφωνήσει να αλλάξει νόμο που ψήφισε η ίδια πέρσι (το ”νόμο Σταθάκη” ή ν 3354 του 2015) για να επιτραπεί αμέσως η πώληση όχι μόνο ”κόκκινων” δανείων, αλλά και απολύτως ενήμερων που εξυπηρετούνται κανονικότατα (!) σε ξένους κερδοσκόπους, οι οποίοι αποκαλούνται ”γύπες”. Αυτοί αγοράζουν ειδικά ”κόκκινα” δάνεια και στη συνέχεια απαιτούν το 100% της αξίας τους και όταν δεν έχεις να δώσεις μια δόση, σου παίρνουν το σπίτι και σε πετούν στο δρόμο! Ποιος Γερμανός συνταξιούχος δεν θα ήθελε ένα σπίτι στην Αθήνα, στην Κέρκυρα ή στη Ρόδο, αλλά και σε μικρότερα μέρη της ηλιόλουστης Ελλάδας; Ο ”νόμος Κατσέλη” προστάτεψε τα σπίτια – την πρώτη κατοικία – εννοείται – των Ελλήνων για έξι σχεδόν χρόνια, ο ”νόμος Τσίπρα” θα τα παραδώσει στους ξέν0υς σε ενάμιση μόλις χρόνο από σήμερα – την 1η Ιανουαρίου 2018! Και μάλιστα μόνο αν η πρώτη κατοικία έχει αντικειμενική (όχι πραγματική, αντικειμενική) αξία μέχρι 140.000 ευρώ. Από 140.000 και 1 ευρώ, οι κερδοσκόποι μπορεί να μπουκάρουν από τώρα και να αρπάξουν το σπίτι, δεν χρειάζεται να περιμένουν αυτόν τον ενάμιση χρόνο! Ο Τσίπρας αποδείχτηκε αναξιόπιστος εντελώς και στο κεφαλαιώδες ζήτημα του ”κουρέματος” του χρέους. ”Η Ευρωομάδα επαναβεβαιώνει ότι αποκλείονται ονομαστικά”κουρέματα” του ελληνικού δημόσιου χρέους, υπογραμμίζει η απόφαση της Δευτέρας. Τίποτα δεν πήρε για τις υποχωρήσεις του ο Τσίπρας.
Αυτή είναι η ΕΕ που χρησιμοποιεί ως όπλο εκβιασμών το ευρώ η Γερμανία για να οικοδομήσει το Τέταρτο Ράιχ της! Μπορεί αυτή τη στιγμή το ευρώ να συγκεντρώνει την οργή πρώτα απ’ όλα τμημάτων την αστικής τάξης στις μεγάλες χώρες της ΕΕ – στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία. Αιτία όμως είναι η ύπαρξη της ίδιας της ΕΕ, η οποία σύντομα θα βρεθεί και ως σύνολο στο κέντρο της λαϊκής οργής.