Γιώργος Λαουτάρης
Πηγή: Εφημερίδα Πριν
Σε καταλύτη εσωτερικών πολιτικών ανακατατάξεων επιχειρείται από πολλές πλευρές να αναδειχθεί η προσφυγική κρίση της χώρας. Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και η Χρυσή Αυγή επιχειρούν να αξιοποιήσουν το ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται στους πρόχειρους προσφυγικούς καταυλισμούς ανά τη χώρα για να κεφαλαιοποιήσουν μια πολιτική επιρροή βασισμένη στο ρατσισμό και τους μύθους της εθνικής καθαρότητας που υποτίθεται ότι πλέον απειλείται από ένα ακαθόριστο σχέδιο μουσουλμανοποίησης της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Πρόκειται για θέσεις και αντιλήψεις που έχουν καλλιεργηθεί συστηματικά επί δεκαετίες και λανθάνουν στην ελληνική κοινωνία, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλωθούν. Τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής είναι ένας αδιάψευστος μάρτυρας για την υπαρκτή αυτή τάση. Αλλά και η πολιτική ρελάνς της Νέας Δημοκρατίας, που τοποθέτησε πλέον πρώτο στην αντιπολιτευτική της ατζέντα το θέμα της ασφάλειας, αποδεικνύει ότι τα πολιτικά επιτελεία της Δεξιάς και της ακροδεξιάς επενδύουν στο προσφυγικό για να καλλιεργήσουν την πολιτική τους επιρροή στο έδαφος των εθνικιστικών και άλλων πολιτικών μύθων.
Πρώτος μύθος που ευρύτατα καλλιεργείται είναι ότι με την προσφυγική κρίση παραμελούνται οι Έλληνες που ζουν τη φτώχεια, την ώρα που η κυβέρνηση δίνει τα πάντα στους πρόσφυγες. Πρόκειται για το σύνδρομο του βυθιζόμενου καραβιού, όπου οι επιβάτες είναι περισσότεροι από τα σωσίβια και πρέπει να γίνει μάχη μεταξύ τους για το ποιος θα επιβιώσει και “ποιος θα φαγωθεί”. Το ανθρωποφαγικό όμως αυτό κλίμα που βγαίνει από τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ και τα τηλεπαράθυρα του ξενοφοβικού μίσους, οδηγεί κατευθείαν σε φασιστικού και στρατιωτικού τύπου “λύσεις” και προτάσεις, όπως βίαιη έξωση των προσφύγων, ο εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή η βύθιση των πλωτών μέσων μεταφοράς τους στα σύνορα, για να σταλεί το κατάλληλο “μήνυμα”.
Η νομιμοποίηση αυτής της λογικής σε πλατιά στρώματα που αισθάνονται αυτή την αδιόρατη απειλή χύνει κι άλλο φασιστικό δηλητήριο στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα οι αποκρουστικές αυτές μέθοδοι δήθεν αντιμετώπισης των κοινωνικών φαινομένων με όπλα, βία και μίσος για το διαφορετικό, να γενικευτούν και να θεωρηθούν πανάκεια για την επίλυση κάθε κοινωνικής αντίθεσης από τη μεριά αυτού που κρατά την εξουσία στα χέρια του. Αυτή ακριβώς είναι η ακροδεξιά ατζέντα, η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής.
Μύθος φυσικά είναι και ότι η προσφυγική κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι “τους κάλεσε η κυρία Τασία”. Το φαιδρό αυτό επιχείρημα της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής επιχειρεί προκειμένου να αποδομήσει την κυβερνητική πολιτική, να προσωποποιήσει τις ευθύνες σε μια υπουργό που είχε ευαισθησία στο θέμα. Παράλληλα όμως η ρητορική αυτή συσκοτίζει τις βαθιές ευθύνες που φέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο δυτικός στρατιωτικός συνασπισμός (μέρος του οποίου είναι και η Ελλάδα) για τη διεξαγωγή των αποσταθεροποιητικών πολέμων στη μέση Ανατολή. Είναι ο εφιάλτης του πολέμου που ξεριζώνει εκατομμύρια ανθρώπους και οικογένειες από τις εστίες τους και όχι το γεγονός ότι μια Ελληνίδα υπουργός έκανε σε ανύποπτο χρόνο δηλώσεις μη αποτροπής των προσφύγων.
Επιπλέον, ο μύθος των κλειστών συνόρων ως δήθεν οριστικής λύσης απέναντι στην “απειλή” των προσφύγων και του ισλαμικού εξτρεμισμού εύκολα καταρρίπτεται. Πρώτον, διότι το Διεθνές Δίκαιο και στοιχειώδεις ανθρωπιστικοί κανόνες επιβάλλουν σε μια δημοκρατική κοινωνία την εξέταση όλων των αιτημάτων ασύλου, από όποιον και αν κατατίθενται. Δεύτερον, διότι τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, που σήμερα φυλάσσονται από έναν ισχυρότατο ΝΑΤΟϊκό στόλο, καμία στιγμή δεν έπαψαν να είναι διάτρητα στους διακινητές. Τρίτον, διότι όλες οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις σε ευρωπαϊκές χώρες είχαν ως βασικούς πρωταγωνιστές τους όχι κάποιους πρόσφυγες, αλλά πολίτες των χωρών αυτών, με ζωές φαινομενικά κανονικές.
Τέλος, δεν πρέπει να λησμονείται ότι κεντρικός υπεύθυνος για τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες της. Κανείς από τους πρόσφυγες δεν επιθυμεί την παραμονή του στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Τους φράχτες τους υψώνουν οι πολιτισμένες χώρες της ΕΕ, χρησιμοποιώντας τη χώρα μας ως φίλτρο, μια πολιτική που επισφραγίστηκε με τη Συνθήκη του Δουβλίνου, την οποία μάλιστα υπέγραψε και η κυβέρνηση Σημίτη. Τα ευρωδεσμά λοιπόν έχουν καταστήσει και το προσφυγικό πρόβλημα αντικείμενο της αέναης διαπραγμάτευσης με το διευθυντήριο των Βρυξελλών, με τη χώρα μας στη θέση του …παρία.