Πηγή: Μπαλοθιά
Η Εκκλησία Α.Ε. διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι επείγεται να προχωρήσει στην κατεδάφιση του κτηρίου του πρώην Ορφανοτροφείου ώστε να συνδράμει, το συντομότερο δυνατόν, στην ανακούφιση του πόνου συνανθρώπων μας, χρόνια πασχόντων. Βέβαια έχουν περάσει περισσότερα από 4 χρόνια από τη στιγμή που το Υπουργείο Υγείας παραχώρησε το κτήριο στην εκκλησία.
Ο κύριος Λοβέρδος, εκτός του να διαπομπεύει τις οροθετικές και να κηρύττει την έναρξη της ολομέτωπης αντιμεταναστευτικής πολιτικής με τον χαρακτηρισμό των μεταναστών ως «υγειονομικής βόμβας», βρήκε τον χρόνο να παραχωρήσει το κτήριο του πρώην Ορφανοτροφείου στην εκκλησία για 25 χρόνια, με σκοπό αυτή «να το επισκευάσει και να το μετατρέψει σε ίδρυμα περίθαλψης». Η απόφαση αυτή δεν αφορούσε βέβαια κάποια κοινωνική πολιτική, αλλά αποτελούσε τμήμα της ιδιωτικοποίησης της υγείας.
Φαίνεται πως τα περιθώρια κέρδους που άφηνε η παραπάνω ρύθμιση κρίθηκαν πολύ στενά από μεριάς της εκκλησίας, έτσι λίγο αργότερα το υπουργείο υγείας επανήλθε με νέα πρόταση: ο χρόνος παραχώρησης στην εκκλησία διπλασιάστηκε, φτάνοντας στα 50 χρόνια. Επιπλέον, ενώ στη νέα απόφαση αναφερόταν ότι «η έναρξη χρήσης του παραχωρούμενου κτηρίου» θα έπρεπε να γίνει «το αργότερο εντός διετίας από την παραχώρηση» (θυμίζουμε: η παραχώρηση έγινε το 2011), ως εκ θαύματος «σε περίπτωση κατεδάφισης» το χρονικό περιθώριο επεκτεινόταν στα 5 χρόνια! Επιπλέον, η απόφαση του υπουργείου υγείας ανέφερε ότι το κτήριο που τότε τελούσε υπό κατάληψη, θα εκκενωνόταν «με επιμέλεια της Ιεράς Μητροπόλεως».
Η εκκένωση πράγματι έγινε, με ιερή επιμέλεια των ΜΑΤ. Ωστόσο η Εκκλησία Α.Ε. δεν έδειξε παρόμοιο ζήλο για την «έναρξη χρήσης» του κτηρίου «εντός διετίας». Οι χρόνια πάσχοντες θα έπρεπε να περιμένουν μερικά χρόνια, ώστε η κατεδάφιση να μετατραπεί στη μόνη «νόμιμη» λύση (αφού το διετές περιθώριο για επισκευή είχε παρέλθει). Άλλωστε το ιερό καθήκον έχει πάντα προτεραιότητα: κατεδάφιση σημαίνει πολύ περισσότερα κέρδη.
Είναι πολλά τα λεφτά. Σχεδόν όση και η υποκρισία.
Κατάληψη Στέγης Μεταναστών Ορφανοτροφείο
Υ.Γ.: Να σημειώσουμε ότι αμέσως μετά την εκδίωξη των καταληψιών (οι οποίοι δικάστηκαν και αθωώθηκαν) η Μητρόπολη ζήτησε και έλαβε απόφαση από τον υπουργό πολιτισμού περί μη κήρυξης του κτιρίου ως διατηρητέου. Άφησε, όπως είπαμε, τη διετία να παρέλθει άπρακτη, χωρίς να εγκατασταθεί στο διώροφο κτίριο και στη συνέχεια, ζήτησε από το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης την παραχώρηση των μεγαλύτερων δυνατών όρων δόμησης που προβλέπονται στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο για την περιοχή. Δηλαδή, συντελεστής δόμησης 2,4, ποσοστό κάλυψης 60% και μέγιστο ύψος 22,75 μέτρα. Με άλλα λόγια, στη θέση του μικρού διώροφου με κήπο, να υψωθούν πέντε όροφοι συνολικού εμβαδού 5.500 τετραγωνικών μέτρων και υπόγειο.
Το αίτημα της εκκλησίας έγινε αποδεκτό, αποδεικνύοντας την προνομιακη σχέση της με τον δημο, ο οποίος της παραχώρησε μεγάλο συντελεστή δόμησης ώστε να αναγερθεί εκεί ένα τερατούργημα, το οποίο μαλλον δεν θα είναι «κοινοωφελές θεραπευτήριο» αλλά πιθανώς κάποιο εμπορικό κέντρο που ενδεχομένως θα περιλαμβάνει κάποιο εμπορευματοποιημένο κατάστημα υγείας…