«Δεν κρατήθηκαν πρακτικά στο Συμβούλιο των Αρχηγών γιατί έπρεπε να γίνει ειλικρινής κουβέντα μεταξύ μας» δήλωσε ο αρχηγός του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στο Mega. Αποκάλυψε μάλιστα ότι ήταν δική του πρόταση να πραγματοποιηθούν οι συνομιλίες εν κρυπτώ.
Περίεργα χαρακτηριστικά λαμβάνουν στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου οι λέξεις «ειλικρινής κουβέντα». Ειλικρινής απέναντι σε ποιόν; Σίγουρα όχι απέναντι στους πολίτες οι οποίοι, σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, δεν έχουν το δικαίωμα να μαθαίνουν πως καθορίζεται το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.
Πιστεύουμε απόλυτα ότι ήταν ιδέα του Θεοδωράκη. Και δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό που προαλείφεται από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ως επόμενος ηγέτης καθώς δηλώνει πάντα ότι θα στηρίξει οποιαδήποτε συμφωνία έρχεται, χωρίς να ζητήσει καν να τη διαβάσει.
Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό, συνεργάτες του οποίου θαυμάζουν την οικονομική πολιτική της χούντας, ζητούν ανάληψη της εξουσίας από το στρατό και κατά διαστήματα θέτουν ζήτημα αναστολής βασικών άρθρων του συντάγματος.
Οι υπόλοιποι αρχηγοί όμως γιατί φοβούνται να παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό το περιεχόμενο των συνομιλιών τους; Γιατί συμφωνούν δημιουργώντας ένα κοινό μέτωπο;
Η μνημονιακή πολιτική και η άμεση η έμμεση εξάρτησή τους από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα δεν αρκεί για να εξηγήσει την απόφασή τους. Κυρίως γιατί μια τέτοια κατηγορία δεν μπορεί να απευθυνθεί στο ΚΚΕ, το οποίο και συνεπή αντιμνημονιακή στάση κρατά και εξαρτήσεις από μεγάλα οικονομικά κέντρα δεν γνωρίζουμε να έχει.
Αν ενώνει κάτι όλες αυτές τις δυνάμεις είναι η απέχθεια τους στο 62% των Ελλήνων που είπαν όχι στα μνημόνια και την μετατροπή της χώρας σε οικονομικό προτεκτοράτο.
Κανένας από τους παρευρισκόμενους εκείνου του Συμβουλίου Αρχηγών δεν θέλει και δεν μπορεί να εκφράσει το 62% του πληθυσμού. Ουσιαστικά δηλαδή δεν θέλει και δεν μπορεί να εκφράσει την πλειονότητα των νέων και των φτωχών τη χώρας.
Η ελληνική αντιμνημονιακή Αριστερά, ακόμη και αν δεν το δηλώνει δημοσίως, θεωρεί ότι θα μπορέσει με ευκολία να διεκδικήσει το ηχηρό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Πρόκειται για τη γνωστή, αφελή, λογική του ώριμου φρούτου, το οποίο θα πέσει ακόμη και αν εμείς αποδειχθούμε μικρότεροι των περιστάσεων.
Κι όμως αυτό το 62% δεν χρωστά τίποτα στην Αριστερά. Προδομένο από μια κατ’όνομα αριστερή (και στην πραγματικότητα σκληρά μνημονιακή) κυβέρνηση θα μπορούσε πολύ εύκολα να στραφεί σε δεξιές, εθνικιστικές και φασιστικές επιλογές οι οποίες θα κυκλοφορούν ενδεδυμένες με ένα αντι-συστημικό προφίλ.
Η ελληνική Αριστερά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις από την εποχή του εμφυλίου πολέμου – γιατί, όπως έχουμε υποστηρίξει, από τότε έχουμε να δούμε μια τόσο ανοιχτή ταξική αντιπαράθεση στην Ελλάδα. Και μια τέτοια αντιπαράθεση είναι η μητέρα όλων των μαχών για κάθε αριστερό. Είναι η στιγμή που καλούν την κλάση του να πολεμήσει.
Η ελληνική αριστερά είτε θα ενωθεί για να εκφράσει του φτωχούς και τους νέους του ΟΧΙ, είτε θα χάσει για δεκαετίες το δικαίωμα να αποκαλείται Αριστερά.
Άρης Χατζηστεφάνου