Τον Ιανουάριο του 2015 παρουσιάστηκαν οι Θέσεις του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες συνέδεαν άμεσα την πολιτική των μνημονίων με την επιδείνωση της θέσης της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αλλά και την αύξηση κρουσμάτων ενδο-οικογενειακής βίας σε βάρος των γυναικών.
Οι καιροί βέβαια άλλαξαν και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και κλιμακώνει την μνημονιακή επίθεση εναντίον των εργαζομένων και των γυναικών, οι σχετικές αναφορές περιορίστηκαν… σε βαθμό εξαφάνισης. Η πραγματική οικονομική και πολιτική κριτική έδωσε τη θέση της σε καταγγελίες περί σεξισμού εναντίον χιουμοριστικών εκπομπών στην τηλεόραση, την οποία υπέγραψαν 25 βουλευτές του κόμματος.
Θυμίζουμε ορισμένα αποσπάσματα από τον πολύ μακρινό Ιανουάριο του 2015
«Στην Ελλάδα, η πολύπλευρη επίθεση της κρίσης και των μνημονίων στα κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών πολλαπλασιάζει τα εμπόδια ισότιμης ένταξής τους στην αγορά εργασίας για τις νέο-εισερχόμενες, οδηγώντας έτσι ένα τεράστιο αριθμό νέων γυναικών στην ανεργία, επιβάλλει τη μαζική επιστροφή τους στο σπίτι λόγω συρρίκνωσης της απασχόλησης, ρίχνει στις πλάτες τους το έλλειμμα του κοινωνικού κράτους με την απλήρωτη παροχή ενός ευρέως φάσματος υπηρεσιών φροντίδας που τις αποστερεί επιπλέον από προσωπικό χρόνο και δυνατότητα ενασχόλησης με τα κοινά και την πολιτική, συσκοτίζει τις πολλαπλές μορφές βίας που υφίστανται – μέσα και έξω από την οικογένεια – και στην οποία αδυνατούν να αντιδράσουν λόγω των πολλαπλών εξαρτήσεων στις οποίες υπόκεινται, συμπιέζει ασφυκτικά τις επιλογές ζωής τους και θέτει σημαντικά εμπόδια στην πορεία χειραφέτησής τους […].
Το σημαντικότερο είναι ότι η αύξηση της ανεργίας και οι απορρυθμίσεις του θεσμικού πλαισίου προστασίας της εργασίας και συλλογικής διαπραγμάτευσης έχουν οδηγήσει σε «εργασιακή ζούγκλα» και δραματική πτώση των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα με μεγαλύτερα θύματα τις γυναίκες που υπέρ-αντιπροσωπεύονται στο πιο κακοπληρωμένο και ευάλωτο τμήμα της αγοράς εργασίας. Ταυτόχρονα, η ανασφάλιστη εργασία και οι γενικότερες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας αυξήθηκαν σε άνδρες και γυναίκες. Όμως οι τελευταίες υφίστανται επιπλέον τις άφθονες παραβιάσεις της νομοθεσίας από τους εργοδότες στην περίπτωση των εγκύων και λεχώνων (άδεια μητρότητας και ανατροφής, μη ανανέωση συμβάσεων, απολύσεις) και τις διακρίσεις στην πρόσληψη έναντι των μητέρων. Έτσι ή αλλιώς όμως η μητρότητα, όπως και η πατρότητα άλλωστε, υπονομεύονταιται καθώς το ανωτέρω πλαίσιο αποτρέπει τα νέα ζευγάρια από την τεκνοποίηση […].
Η ανατροπή της παραπάνω πορείας συνδέεται ευθέως με τη γενικότερη πολιτική ανατροπής των μνημονίων και της κατάστασης που έχει εδραιωθεί με τους εφαρμοστικούς νόμους, καθώς και με την ενίσχυση της πολιτικής κατά των διακρίσεων φύλου, ιδίως ελέγχου της εφαρμογής της προστατευτικής νομοθεσίας […].
Στη χώρα μας μάλιστα των μνημονίων και της διευρυμένης ανθρωπιστικής κρίσης, την επιδείνωση της φτώχειας, την έκρηξη της ανεργίας, τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, η κατάσταση μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία γίνεται όλο και πιο αφόρητη και πιο «βίαιη» για τις γυναίκες. Είναι χαρακτηριστικό πως σε διάστημα 2 χρόνων (11/3/2011 έως 11/3/2013) η Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 της ΓΓΙΦ, που παρέχει ψυχοκοινωνική στήριξη και συμβουλευτική σε γυναίκες θύματα βίας, δέχθηκε 10176 κλήσεις, η πλειοψηφία των οποίων (79%) αφορούσε σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας. Όπως προκύπτει από τις έρευνες, θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα. Όμως, οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, οι άνεργες, οι επισφαλώς εργαζόμενες, οι μερικώς απασχολούμενες, οι μετανάστριες και γενικά οι φτωχές γυναίκες, έχουν ιδιαίτερη δυσκολία, λόγω πολλαπλών εξαρτήσεων, να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημά τους και ακόμα περισσότερο να μπορέσουν να αντιδράσουν».
