Επιμέλεια: Μυρτώ Συμεωνίδου
Ο συνδυασμός της γλυπτικής με τη street art ίσως ακούγεται παράξενος. Όταν όμως τοποθετούνται στο δημόσιο χώρο μινιατούρες που θίγουν τα πιο μεγάλα κοινωνικά ζητήματα το αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον.
Ο Ισπανός καλλιτέχνης Isaac Cordal ταξιδεύει και κάνει παρεμβάσεις στις πόλεις, τοποθετώντας μικροσκοπικά γλυπτά στα πιο απρόσμενα σημεία: Στο πεζοδρόμιο, στο στέγαστρο μιας στάσης λεωφορείου, σε τοίχους ή γύψινα κτιρίων.
Τις περισσότερες φορές κατασκευάζει τις μικρές ανθρώπινες φιγούρες ειδικά για το σημείο που πρόκειται να τοποθετηθούν, γιατί κυκλοφορεί στην πόλη ψάχνοντας μικρά σημεία που θα τον εμπνεύσουν. Ρωγμές σε τοίχους, φθαρμένα περβάζια και λακκούβες που γεμίζουν από τη βροχή είναι τα σκηνικά για τα οποία δημιουργεί.
Συνήθως αναπαριστά δυσάρεστες ή ενοχλητικές καταστάσεις, με τις φιγούρες να μοιάζουν σαν να έχουν εγκλωβιστεί σε αυτές τις καταστάσεις από μόνες τους. Μικροί πολιτικοί ή μικροί επιχειρηματίες, που βρίσκονται ένα βήμα πριν την καταστροφή, αλλά αδιαφορούν για αυτό.
Αναπαριστώντας σκηνές σαν αυτές, ο Isaac Cordal ασκεί κριτική στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας και στης συνέπειές της, στην εμμονική αφοσίωση στη ρουτίνα και στην απαξίωση του σύγχρονου ανθρώπου για τη φύση.
Οι φιγούρες είναι τόσο μικρές που οι περαστικοί χρειάζεται να είναι προϊδεασμένοι για να τις δουν. Μπορεί εύκολα να ταυτιστούν με τους μικροσκοπικούς χαρακτήρες ή και να γελάσουν, λόγω του απρόσμενου θεάματος. Ο Cordal φαίνεται να επιδιώκει αυτή την αντίδραση, που έχει μια δόση αυτολύπησης ή και αυτοσαρκασμού.
Ένα από τα πιο γνωστά projects του είναι το “Cement eclipses”. Πρόκειται για σειρά εγκαταστάσεων που αναπαριστούν σκηνές από την καθημερινή ρουτίνα.
Στο παρακάτω video, μιλά ο ίδιος για το project:
Χρησιμοποιεί μινιατούρες που παραπέμπουν σε επιχειρηματίες ή απλούς υπαλλήλους που όμως συνδέονται με την εξουσία. Όπως εξηγεί ο Cordal, αν και απλοί υπάλληλοι, αυτοί είναι τελικά εκείνοι που σαν σύνολο “κινούν τα νήματα”.
Τα έργα του project “Urban Inertia” είναι εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν για να τοποθετηθούν στο Montreal του Καναδά και στη συνέχεια εκτέθηκαν σε ατομική του έκθεση.
Η σειρά έργων “Follow the leaders” περιέχει το στοιχείο της καταστροφής. Ο Cordal ασκεί κριτική στη συμπεριφορά της μάζας, δημιουργώντας οπτικές μεταφορές των κινδύνων του να ακολουθείς με κλειστά μάτια τους ισχυρότερους.
Στο project “The new old slavery” ο Cordal δημιουργεί αναπαραστάσεις από χώρους εργασίας, παρομοιάζοντας άμεσα τη σύγχρονη εργασία με δουλεία.
Στο περιβαλλοντικό project “Waiting for climate change” χρησιμοποίησε φιγούρες ημιβυθισμένες, για να παραπέμψει στο λιώσιμο των πάγων και την άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Κυνικός απέναντι στην απραγία μας για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, ο Cordal θίγει σε πολλά έργα του αυτό το ζήτημα.
Για περισσότερα έργα, επισκεφθείτε τη σελίδα του Isaac Cordal
