Του Σπύρου Μαρκέτου
H Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με συντριπτική πλειοψηφία ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα σχέδιο απόφασης με εννέα θεμελιώδεις αρχές για την αναδιάρθρωση του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών. Το κίνημα ενάντια στο χρέος παγκόσμια κερδίζει έδαφος. Σε σχέση με τ’ αποτελέσματα της περισυνής ψηφοφορίας, έξη χώρες μετατοπίστηκαν από την αποχή στο “ναι” και άλλες πέντε από το “όχι” στην αποχή, μεταξύ τους η Τσεχία, η Ιρλανδία, η Αυστρία και η Ουγγαρία. Η Γερμανία έμεινε στο κλαμπ των απροκάλυπτων οργάνων των τραπεζιτών, μαζί με τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Ιαπωνία και τον Καναδά. Η Ελλάδα απείχε κατ’ εντολή της ήδη υπαρκτής συγκυβέρνησης ΝΔ-Σύριζα, αποφασισμένης να υπερασπιστεί μέχρι τελικής πτώσεως τα συμφέροντα των δανειστών.
Οι συνομιλίες για την τελική απόφαση συνεχίζονται, αλλά το σχέδιο εγκρίθηκε έπειτα από πολλά χρόνια προετοιμασίας κι ένα χρόνο συζητήσεων ανοιχτών σ’ όλα τα κράτη μέλη και διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, οι οποίες ωστόσο μποϋκοταρίστηκαν από τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (με μερική και άτονη εξαίρεση την Ελλάδα) και φυσικά και από τους τραπεζίτες. Από την άλλη μεριά, σημαντική συμμετοχή και συντονιστικό ρόλο είχε η UNCTAD. Tο αποτέλεσμα χαρακτηρίστηκε από τον πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ «ένα σημαντικό πρώτο βήμα» για τη δημιουργία ενός δεσμευτικού πλαισίου για τις αναδιαρθρώσεις του δημόσιου χρέους.
Οι εννέα αρχές είναι εθνική κυριαρχία, καλή πίστη, διαφάνεια, αμεροληψία, ίση μεταχείριση, ασυλία των πράξεων της δημόσιας διοίκησης, νομιμότητα, βιωσιμότητα, και υποχρεωτική κατά πλειοψηφία αναδόμηση του χρεους. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τίς δέχτηκε υπό την πίεση των φτωχότερων χωρών και με την επιδοκιμασία Ρωσίας, Κίνας και Ινδίας. Φυσικά το Μνημόνιο Σύριζα τις παραβιάζει όλες, με πρώτη και καλύτερη την αρχή της εθνικής κυριαρχίας, η οποία αναγνωρίζει στα κράτη δικαίωμα “σχεδιασμού της μακροοικονομικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους”, και τά προστατεύει από τα καταχρηστικά μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές. Χωρίς ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται ποτέ ν’ απολαύσουμε ούτε κάν αυτό το στοιχειώδες δικαίωμα.
Οι θεμελιώδεις αρχές που εγκρίθηκαν δεν είναι ρηξικέλευθες· αντίθετα, πρόκειται για παραδοσιακές και γενικά παραδεκτές αρχές του διεθνούς δικαίου. Υποστηρίχθηκαν από πρόσωπα που δύσκολα θα χαρακτηρίζονταν επαναστάτες, όπως ο πάπας Φραγκίσκος, ο τέως αντιπρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, Τζόζεφ Στίγκλιτς, και ο οργανικός διανοούμενος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Τομά Πικεττύ. Ωστόσο οι τραπεζίτες και οι υποτελείς τους κυβερνήσεις, μεταξύ τους εννοείται και η ελληνική, δίνουν μάχη για ν’ αποφύγουν την καθιέρωση αυτών των αρχών.
Ούτε πρόκειται για αρχές που ευνοούν τους οφειλέτες. Η Ισλανδία, που τις υπερψήφισε, χαρακτήρισε το σύνολό τους “ισορροπημένο”, ενώ θετικές τις έκρινε και ο αρμόδιος του ΟΗΕ για το χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάφσκυ, ο οποίος είχε στηρίξει πρόσφατα και το έργο της ελληνικής Επιτροπής Αλήθειας. Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς επισήμανε ότι διευκολύνουν τη λειτουργία του καπιταλισμού, που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κανόνες για τις χρεωκοπίες, οι οποίοι σήμερα υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο αλλά όχι σε διεθνές. Απέδωσε στην απουσία ενός τέτοιου πλαισίου τη βαθειά ύφεση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα και παλαιότερα την Αργεντινή, τονίζοντας επίσης ότι το κατάλληλο φόρουμ για να συζητούνται τέτοιες αρχές είναι ο ΟΗΕ και όχι το ΔΝΤ, στο οποίο απαιτούν να μεταφερθεί η συζήτηση η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ: “το ΔΝΤ είναι θεσμός των πιστωτών. Είναι σαν να ζητάς από τη Σίτιμπανκ να φτιάξει η ίδια τους νόμους για τη χρεωκοπία”.
Η απόφαση του ΟΗΕ, στο ανώτατο δυνατό επίπεδο από άποψη διεθνούς δικαίου, ενισχύει τα νομικά ερείσματα του αγώνα ενάντια στο χρέος παγκόσμια και, όσον αφορά τη χώρα μας, δείχνει πως όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως η δουλειά της Επιτροπής Αλήθειας δήθεν δεν είναι σοβαρή απλώς δεν είναι σοβαροί οι ίδιοι. Σε κάθε περίπτωση, το προκαταρκτικό πόρισμα της επιτροπής είναι διαθέσιμο εδώ και μπορούμε όλες και όλοι να το κρίνουμε. Αλλά το να καταλάβουμε πως έχουμε δίκιο δεν αρκεί, πρέπει ν’ αποκτήσουμε και τη δύναμη να το επιβάλουμε. Και τούτο μπορεί να γίνει μόνο με την πολιτική μας κινητοποίηση και οργάνωση. Ενάντια σ’ όλους εκείνους που υποστηρίζουν το άδικο χρέος, με άλλα λόγια όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, από τον Σύριζα ως τη Χρυσή Αυγή. Γιατί, ναι, και η Χρυσή Αυγή τους τραπεζίτες υπηρετεί.
Η κυβέρνηση που θα βγάλουν οι εκλογές της Κυριακής δεν θα σεβαστεί αυτές τις αρχές. Αντίθετα, θα συνεχίσει την καταστροφή της χώρας, ενάντια σε κάθε έννοια δικαιοσύνης και δικαίου, για να επιβάλει τα συμφέροντα των δανειστών. Που ταυτίζονται με τις μνημονιακές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν μεταρρυθμίζεται, είναι μια εγκληματική και άπληστη Ευρώπη των αρπαγών και των πνιγμών, που καμιά σχέση δεν έχει με την πολυδιαφημισμένη Ευρώπη των λαών. Ξαναγίνεται γοργά η σκοτεινή ήπειρος, για την οποία έγραφε ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ. Αλλά όσο και αν τα μνημονιακά κόμματα, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι τον Σύριζα, θάβουν το έργο της Επιτροπής Αλήθειας για να είναι αρεστά στους τραπεζίτες, εμείς δεν κάνουμε πίσω, ο αγώνας μας προχωρά παγκόσμια, οι ιδέες μας εξαπλώθηκαν εκπληκτικά στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο, και θα νικήσουμε.
Στις εκλογές αυτές ψηφίζουμε για αντιπολίτευση, όχι για κυβέρνηση. Δεν κάνουμε αποχή, που συμφέρει τη Μέρκελ και τον Τσίπρα και τους υπόλοιπους μνημονιακούς. Κατά τη δική μου γνώμη η ψήφος στην Ανταρσύα, που πρώτη έθεσε το ζήτημα του χρέους ήδη με το ξέσπασμα της κρίσης, το 2010, και ποτέ δεν ταλαντεύτηκε, και από Δευτέρα θα είναι ξανά στην πρώτη γραμμή των αγώνων, δεν είναι χαμένη ψήφος, είναι η σωστή ψήφος, εγγύηση για αντίσταση ευφυή, ανυποχώρητη και νικηφόρα. Είναι ψήφος ελευθερίας και δικαιοσύνης.
