Με αφορμή τις προσπάθειες ανασυγκρότησης από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου του λεγόμενου «Σπουδαστικού της Αφάλειας», τις υπηρεσίας με την οποία η αστυνομία ασκούσε έλεγχο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα πριν και κατά την περίοδο της χούντας, αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Οταν θέλαμε να αλλάξουμε την Ελλάδα» του Γ.Α Βερνίκου.
Το απόσπασμα αναφέρεται στις συχνές επισκέψεις στην ασφάλεια των επικεφαλής φοιτητικών ενώσεων και την παρουσία του διαβόητου βασανιστή Καραπαναγιώτη, διευθυντή του σπουδαστικού.
«Ετσι άρχισαν και οι επαφές μου με την Ασφάλεια. Η πρώτη κλήση να πάω για «υπόθεσή» μου ήταν από τον υπαστυνόμο Γιάννη Καλύβα. Απέναντί μου ήταν ευγενικός και με κέρασε καφέ. Μου επέστησε την προσοχή ότι στην ΕΚΙΝ άρχισαν να συχνάζουν κομμουνιστές και ότι ήταν ανάγκη να συνεργαστούμε για να μην παρεκκλίνει η οργάνωση του σκοπού της. Παρ’ όλο που είχα ακούσει πολλά για την Ασφάλεια, ακόμα και για τα βασανιστήρια που γίνονταν εκεί μέσα, του είπα ότι ξέρω τι κάνω, η ΕΚΙΝ είναι νόμιμη οργάνωση και ότι εν πάση περιπτώσει, αν έχει κάτι συγκεκριμένο, να μου το πει.
Με ξανακάλεσε και – επειδή ήμουν ο γενικός γραμματέας – μου ζήτησε τον κατάλογο των μελών ώστε να με βοηθήσει να ξεδιαλύνουμε τα άτομα. Του είπα «βεβαίως, αλλά να μου το ζητήσει γραπτά, επίσημα η Ασφάλεια». Γέλασε. Με πήγε στον προϊστάμενό του, το γνωστό Καραπαναγιώτη, ο οποίος έδειξε να παρεξηγείται που ζητούσα γραπτή αίτηση. Με το θάρρος που θα μπορούσε να έχει ένας νέος αστός με θράσος (που πίστευε πολύ στον εαυτό του) υποστήριξα τις απόψεις μου. Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι ο ρόλος τους δεν είναι να προασπίζουν τη χούντα, που μπορεί να πέσει, αλλά να ασχολούνται με παράνομες δραστηριότητες. Μου είπαν να αφήσω τις βλακείες και να συνεργαστώ μαζί τους. Τους έκανα σαφές ότι τον κατάλογο των μελών δεν πρόκειται ποτέ να τον πάρουν από μένα και ας κάνουν ό,τι θέλουν.
Η Ασφάλεια βεβαίως και έκανε ό,τι ήθελε. Φώναξαν τα περισσότερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, με τα οποία είχαμε συνεννοηθεί και όλοι λέγαμε τα ίδια. Ούτως ή άλλως τον κατάλογο των μελών τον είχα μόνο εγώ και τον έχω φυλάξει με ευλάβεια μέχρι σήμερα και για πρώτη φορά δημοσιεύονται όλα τα ονόματα των μελών της ΕΚΙΝ. Η Ασφάλεια συνέχισε τον κλοιό της και έστησε γύρω από την ΕΚΙΝ μυστικούς αστυνομικούς που μάζευαν στοιχεία. Πολύ πιθανόν να είχαν και πράκτορες στις εκδηλώσεις μας. Είμαι σίγουρος ότι ο κατάλογος με τα ονόματα που είχε μαζέψει η Ασφάλεια θα ήταν ιδιαίτερα πλήρης.
Η υπόθεση όμως του καταλόγου των μελών ήταν πάντα μια ανοιχτή πληγή και είχε ως αποτέλεσμα να γνωριστώ καλά με το σπουδαστικό τμήμα της Ασφάλειας. Γι’ αυτούς το να έδινα τον κατάλογο ήταν το τυπικά καθοριστικό στοιχείο της συνεργασίας μας και από την πλευρά μου, στο ευαίσθητο παιχνίδι της νομιμότητας με την Ασφάλεια, το όριο που καθόριζε τις σχέσεις μας.
Τα επόμενα χρόνια κάθε φορά που γινόταν μια φασαρία με συλλάμβαναν. Μια φορά μπήκε και ο Μάλλιος μέσα και έκανε παρατήρηση στους υπολοίπους που συνδιαλέγονταν μαζί μου ότι δεν ήταν αρκετά σκληροί απέναντί μου. Πήγε να με χτυπήσει και αντέδρασα βίαια. Του επέστησα τις ευθύνες τους και ότι θα το πληρώσουν. Με κράτησαν μερικές μέρες μέσα. Πάλι καλά που δεν με χτύπησαν. Ούτως ή άλλως ήμουν καλά προετοιμασμένος ψυχολογικά και για φυλακή και για χαστούκια και για αγκωνιές. Τότε μια μέρα με πλησίασε ο Καραπαναγιώτης και μου είπε: «Πρόσεχε, εμείς υπηρετούμε εδώ και με τον Καραμανλή και με τον Παπανδρέου και με την 21η Απριλίου και θα είμαστε συνέχεια εδώ, ανεξάρτητα ποιος θα είναι κυβέρνηση. Από μας θα τη γλιτώσεις γιατί εμείς κυνηγάμε κομμουνιστές και βομβιστές. Από την ΕΣΑ όμως δεν θα τη γλιτώσεις». (…)
