ΚΚΕ

ΚΚΕ: Μια άκυρη πολιτική γραμμή φυγομαχίας

Κώστας Γούσης
Εφημερίδα ΠΡΙΝ 4/7/2015

Ο λαός μας καλείται να πάρει μέρος σε ένα δημοψήφισμα με ένα «Ναι» ή ένα «Όχι», που και τα δύο έχουν φαινομενική και μόνο διαφορά… Και το «Ναι» και το «Όχι» θα φέρουν το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα για το λαό… Δεν έχει ξαναγίνει άλλη φορά να ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους, με όσους τρόπους θέλει ο καθένας, το «Ναι» και το «Όχι»».
Αυτή ήταν η ουσία της τοποθέτησης του Δ. Κουτσούμπα την Πέμπτη 2 Ιούλη, σε μια συγκέντρωση με εμφανώς λιγότερο κόσμο και παλμό σε σχέση με τις τελευταίες κεντρικές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ.

Όταν το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τα μίντια, οι τοκογλύφοι – δανειστές και η Τρόικα έχουν συστρατευθεί σε μια πρωτοφανή επιχείρηση κατατρομοκράτησης του λαού, η ηγεσία του ΚΚΕ δε βλέπει καμία διαφορά ανάμεσα στην επικράτηση του «Ναι» ή του «Όχι» στην πρόταση των δανειστών. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει δεκάδες παραδείγματα απ’ το μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν του ΚΚΕ για να δείξει πόσο ασυνεχής είναι η στάση του (πχ. δημοψήφισμα για το πολίτευμα το 1974, «Ναι» ή «Όχι» στο Ευρωσύνταγμα το 2005 κτλ.) Η ουσία είναι ότι υπάρχει μια ακραία υποτίμηση του τι θα σημάνει από ταξική-κοινωνική-πολιτική και ιδεολογική σκοπιά η υπερίσχυση του «Ναι» ως προς το συσχετισμό δύναμης και την κυριαρχία των σχεδίων κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού. Αρκεί η τυπική λογική για να το συνειδητοποιήσει κανείς με βάση την πρωτοφανή κινητοποίηση του σκληρού πυρήνα της αστικής τάξης και τη στάση των αφεντικών σε μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις. Γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ φαντάζει να λειτουργεί με τόσο παράλογο τρόπο;

Καταρχάς, κάνει δώρο το «Όχι» στην κυβέρνηση και το ταυτίζει με τη συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας. Αυτό δείχνει μια απόλυτη αδυναμία συναίσθησης της ταξικής – κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης που έχει υπάρξει αυτή τη βδομάδα μέσα στην κοινωνία.

Κι επειδή το ΚΚΕ έχει πλατιά σχέση με εργατόκοσμο, ανέργους και νεολαία, δεν είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι η λαϊκή διεργασία που λαμβάνει χώρα στους κόλπους του λαού υπερβαίνει κατά πολύ την ταύτιση του «Όχι» με τα σχέδια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάγοντας τα όμως όλα σε ενδοαστικές αντιθέσεις και ψευτοδιλήμματα αδιάφορα για το λαό, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στη λαϊκή δυναμική και τη δυνατότητα μιας απότομης ανόδου του επιπέδου συνειδητοποίησης και παρέμβασης του λαού μέσα σε συνθήκες οξείας κρίσης.

Η λαϊκή δυναμική του «Όχι» δημιουργεί μια πολλαπλότητα ενδεχομένων εντός των οποίων υπάρχει και ο συμβιβασμός αλλά αναπτύσσεται και το σχέδιο της ρήξης και της ανατροπής. Δεν κρατάμε ίσες αποστάσεις απέναντι στα ενδεχόμενα. Προετοιμαζόμαστε απέναντι στο γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και υπηρετεί γραμμή συμβιβασμού. Προετοιμασία όμως δεν είναι η φυγομαχία και το άκυρο, αλλά η συνειδητή πάλη εδώ και τώρα για την ηγεμονία μέσα στο μαζικό λαϊκό ρεύμα του «Όχι» μιας συνολικής ανατρεπτικής πολιτικής διεξόδου έξω από Ευρώ και ΕΕ.

Η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ ότι είτε σε συμφωνία με τους εταίρους, είτε σε ρήξη και έξοδο από το ευρώ το αποτέλεσμα είναι αντιλαϊκό, αποτελεί αποτέλεσμα μιας μηχανιστικής και μοιρολατρικής προσέγγισης που έχει παραιτηθεί από την πολιτική φιλοδοξία ανατρεπτικών εξελίξεων με λαϊκή πρωτοβουλία.

Το χειρότερο είναι ότι με τη στάση της η ηγεσία του ΚΚΕ όχι απλά δε συμβάλλει αλλά υπονομεύει την αντικαπιταλιστική, αντι – ΕΕ και αντιμπεριαλιστική πάλη και δίνει «αριστερό» άλλοθι στο φόβο κόσμου που δανείζεται την επιχειρηματολογία του ΚΚΕ για να καταλήξει σε μοιρολατρικά συμπεράσματα ότι τίποτε δε μπορεί να αλλάξει και δεν είμαστε έτοιμοι για μια μεγάλη σύγκρουση εδώ και τώρα. Ακόμη χειρότερα, στην αδυναμία να υπερασπιστεί μια καταφανώς άκυρη πολιτική γραμμή καταλήγει να εξισώνει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΥΡΙΖΑ, τη Χρυσή Αυγή και κερδοσκοπικούς κύκλους ως προς την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και την ψήφο στο «Όχι», καταντώντας να αναπαράγει την επιχειρηματολογία των ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού.

Ο Λένιν παρουσίαζε την εξής εικόνα ως γελοιογραφία μαρξισμού: «να σκεφτόμαστε, ας πούμε, ότι από τη μια μεριά θα εμφανιστεί ένας στρατός σε θέση μάχης και θα δηλώσει: “εμείς πάμε για το σοσιαλισμό” και ότι σ’ αυτό το σημείο θα υπάρξει κοινωνική επανάσταση». Όσο σωστή κι αν ήταν η πρότασή του για αλλαγή του ερωτήματος του δημοψηφίσματος, το κάλεσμά του ΚΚΕ να βάλει ο λαός στο φάκελο την πρόταση του κόμματος και να το ρίξει «άκυρο» αποτελεί σίγουρα γελοιογραφία μαρξισμού. Ελπίζουμε και επιδιώκουμε ότι ο κόσμος που με ταξικό κριτήριο στηρίζει και ψηφίζει το ΚΚΕ, σ’ αυτή την κρίσιμη μάχη θα εμπιστευτεί το ταξικό του ένστικτο στην κάλπη και το δρόμο.

inffowar logo

Βοήθησε το INFO-WAR να συνεχίσει την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Για περισσότερες επιλογές πατήστε εδώ