Ο Νίκος Ρωμανός ταπείνωσε την κυβέρνηση για πρώτη φορά μετά την επιβολή του μνημονίου.
Είχε φυσικά στο πλευρό του αρκετούς αλληλέγγυους – αρκετούς στο δρόμο και ελάχιστους μέσα στη βουλή (ας μην γελιόμαστε όμως, η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας είτε αδιαφόρησε είτε τον ήθελε νεκρό).
Αυτά όμως είναι γνωστά.
Το πρόβλημα είναι ότι, όπως μας θυμίζουν οι τουλάχιστον 500 Ευρωπαίοι πανεπιστημιακοί, μαζί με τον Νίκο Ρωμανό πραγματοποιούν απεργία πείνας και οι Σύροι πρόσφυγες διεκδικώντας εξίσου δίκαια και απόλυτα νόμιμα αιτήματα.
Εδώ έχουμε μια αντεστραμμένη εικόνα της δολοφονίας του Παύλου Φυσσα. Μπορεί να είμαστε υπερήφανοι για το αντιφασιστικό κίνημα που δημιουργήθηκε μετά τη δολοφονία αλλά αν είχαμε αντιδράσει όταν η Χρυσή Αυγή δολοφονούσε μετανάστες ο Φύσσας θα ήταν σήμερα μαζί μας.
Δείτε άλλωστε και ποιοι δεν θέλησαν να στηρίξουν ή στράφηκαν εναντίον του Ρωμανού. Πρώτοι και καλύτεροι οι άνθρωποι του Ισραηλινού λόμπι στην Αθήνα. Ο πρώην άτυπος «δίαυλος επικοινωνίας» Αθήνας – Τελ Αβίβ και σύμβουλος της οικογένειας Μητσοτάκη, Ζαν Κοέν, όταν ο απεργός πείνας βρισκόταν μερικά 24ωρα μακριά από το θάνατο, ανέβασε στο youtube ένα video στο οποίο υποστήριζε ότι ο Ρωμανός θα ζητήσει και τηλεόραση plasma στο κελί του.
Ακόμη όμως και ανάμεσα σε αυτούς που δεν πολυκαταλαβαίνουν τι κάνουν (ή θέλουν να πιστεύουμε ότι δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν) υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα. Ο Μαραβέγιας, που ενοχλούνταν από κάθε φωνή που ζητούσε τη στήριξη στον Ρωμανό, έσπαγε το καλλιτεχνικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ και διαφήμιζε το κράτος δολοφόνο από τις τηλεοπτικές του εκπομπές – και φυσικά διαφημιζόταν αναλόγως από την ισραηλινή πρεσβεία στην Ελλάδα.
Όσοι αδιαφορούν για λαούς που ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια σύντομα στρέφονται και εναντίον των ομοεθνών τους.
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι αληθινή αλληλεγγύη σε όσους της χρειάζονται και σε όσους τη δικαιούνται – όχι μια εθνικιστή αλληλεγγύη «μόνο για Έλληνες».
Άρης Χατζηστεφάνου
