Επιμέλεια: Γιώργος Κρεασίδης
Πηγή: Εφημερίδα Πριν
Για παραγωγική απαξίωση της ΕΛΒΟ και για χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης του εργοστασίου κάνει λόγο σε συνέντευξή του ο Κώστας Σιτέλας, μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων, εκλεγμένος με την Πρωτοβουλία για Ενότητα, σε συνέντευξή του στο Πριν.
«Η ΕΛΒΟ είναι η μοναδική ελληνική βιομηχανία η οποία έχει τη δυνατότητα σε εγκαταστάσεις και προσωπικό παραγωγής ερπυστριοφόρων και τροχοφόρων οχημάτων. Ήδη συμπλήρωσε δύο χρόνια ενταγμένη σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης και τα αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής επιλογής για το μέλλον της εταιρείας ήταν η παραγωγική απαξίωση του εργοστασίου, η διακοπή κάθε σχεδόν εμπορικής δραστηριότητας και μοιραία ο οικονομικός της στραγγαλισμός», εξήγησε.
Θυμίζοντας τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, επισήμανε: «Το 2013 η ΕΛΒΟ οδηγήθηκε σε εκκαθάριση και πλειστηριασμούς των περιουσιακών της στοιχείων με απόφαση της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κατ’ εντολή της τρόικα. Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρότι πάγωσε τους πλειστηριασμούς και το κλείσιμο του εργοστασίου, δεν ανέλαβε πρωτοβουλίες για τον τερματισμό της εκκαθάρισης και την ένταξη της ΕΛΒΟ σε ενιαίο φορέα, όπως τουλάχιστον προεκλογικά είχε εξαγγείλει».
Η αναβλητικότητα αυτή σε συνδυασμό με την έλλειψη ρευστότητας (ως αποτέλεσμα της έλλειψης έργου) δημιούργησαν την σημερινή κατάσταση, με τη ΔΕΗ να απειλεί με διακοπή ρεύματος, αντίστοιχα το φυσικό αέριο, και το προσωπικό να είναι απλήρωτο δύο και πλέον μήνες», τόνισε ο συνδικαλιστής της ΕΛΒΟ.
Σε ερώτηση του Πριν για τις ενέργειες του σωματείου, ο Κ. Σιτέλας απάντησε: «Η διοίκηση του σωματείου είχε επαφές και με το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο εποπτεύει την ΕΛΒΟ και τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας, για να διερευνήσει τις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης. Από τις συναντήσεις αυτό που αποκομίστηκε ήταν η πρόθεση του πολιτικού προσωπικού για άμεσες ενέργειες ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ, με ένα μοντέλο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όπου την πλειοψηφία και το μάνατζμεντ της εταιρείας θα το κατέχει ο ‘’επενδυτής’’».
Εξηγώντας το προτεινόμενο μοντέλο ξεπουλήματος, σημείωσε: «Πρόκειται για ένα μοντέλο που στο παρελθόν (2000-2010) εφαρμόστηκε στην ΕΛΒΟ, όταν στο τιμόνι της εταιρείας βρέθηκε ο Όμιλος Μυτιληναίου. Η οδυνηρή εμπειρία της συγκεκριμένης περιόδου -ζημιογόνες χρήσεις, αποδεκατισμένο προσωπικό, απώλεια δικαιωμάτων- ενεργοποιεί στους εργαζόμενους της ΕΛΒΟ αντανακλαστικά απόκρουσης για την αποφυγή με νέας παρόμοιας περιπέτειας».
Τι σημαίνει όμως ιδιωτικοποίηση για τους εργαζόμενους; «Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει ως συνέπεια ενδεχόμενες νέες απώλειες θέσεων εργασίας, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, εναρμονισμός με λίγα λόγια με την ζούγκλα που επικρατεί στην αγορά εργασίας», απάντησε ο Κ. Σιτέλας.
Υπάρχει όμως άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους και την ΕΛΒΟ; Ο Κ. Σιτέλας απάντησε: «Άμεση παύση της ειδικής εκκαθάρισης και ο διορισμός διοίκησης, ένταξη της ΕΛΒΟ και των υπόλοιπων αμυντικών βιομηχανιών σε έναν ενιαίο φορέα, υπό την εποπτεία του ΥΠΕΘΑ, με εργατικό έλεγχο, 100% στο δημόσιο. Κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών των ΟΤΑ και των φορέων δημοσίων συγκοινωνιών με οχήματα ποιοτικά και φθηνά τα οποία διαχρονικά παράγει η ΕΛΒΟ. Είναι ο δρόμος ο οποίος οδηγεί στην ανάταξη της εταιρείας, ενώ παράλληλα περιορίζει την εκροή δημοσίων κεφαλαίων στο εξωτερικό, εξασφαλίζει την οικονομική ανάπτυξη μιας αλυσίδας μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που είναι συνδεδεμένες με το παραγωγικό, εμπορικό και λειτουργικό κομμάτι της ΕΛΒΟ, και βέβαια ενισχύει και αυξάνει τις θέσεις εργασίας».
Σε αυτή τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, η απουσία του σωματείου είναι χαρακτηριστική. Ο Κ. Σιτέλας σημείωσε σχετικά: «Είναι γεγονός ότι με βάση όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια εις βάρος και της ΕΛΒΟ και των 341 εργαζομένων της, η συνδικαλιστική πλειοψηφία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ όντας εγκλωβισμένη στη λογική της ανάθεσης και της γραφειοκρατίας, δεν ανταποκρίθηκε στην ανάγκη για αγωνιστική απάντηση έναντι της ολομέτωπης επίθεσης που δέχθηκαν οι εργαζόμενοι».
Αναφερόμενος στην Πρωτοβουλία για την Ενότητα Εργαζομένων ΕΛΒΟ, επισήμανε: «Δεν περιοριστήκαμε στην καταγγελία της πλειοψηφίας, αλλά προχωρήσαμε σε σειρά δράσεων για την ανάδειξη των προβλημάτων των εργαζομένων και της ΕΛΒΟ. Μιλήσαμε για την αναγκαιότητα επιβίωσης του εργοστασίου. Μοιράσαμε μαζικά ενημερωτικό υλικό εκτός εργοστασίου σε διόδια, πλατείες κλπ, κάναμε παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια, συμμετείχαμε σε πρωτοβουλίες όπως η κατάληψη του Λευκού Πύργου με την ανάρτηση γιγάντιου πανό (18/2/2014), κι όλα αυτά με εργαζόμενους με αγωνιστική διάθεση».
Όπως όμως υπογράμμισε, δημιουργήθηκε ένα κακό «παράδειγμα» για τους εργαζόμενους το οποίο έπρεπε με κάθε τρόπο να σταματήσει. Αποκορύφωμα αυτών των ενεργειών ήταν η προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και άποψης. Με αφορμή ανακοίνωση της παράταξης, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του ΕΚ Θεσσαλονίκης και η πλειοψηφία του σωματείου ΕΛΒΟ έστειλαν αρχικά εξώδικα εναντίον των δύο εκλεγμένων μελών της Πρωτοβουλίας στο ΔΣ του σωματείου, τα οποία τα μετέτρεψαν σε μηνύσεις. Στην εκδίκαση των μηνύσεων προτάθηκε η αθώωση από τον εισαγγελέα, πρόταση την οποία αποδέχθηκε ομόφωνα το πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης.
